Arma virumque cano, Troiae qui prim

Arma virumque cano, Troiae qui primus ab oris
Italiam, fato profugus, Laviniaque venit
litora, multum ille et terris iactatus et alto
vi superum saevae memorem Iunonis ob iram;
multa quoque et bello passus, dum conderet urbem,
inferretque deos Latio, genus unde Latinum,
Albanique patres, atque altae moenia Romae.
Musa, mihi causas memora, quo numine laeso,
quidve dolens, regina deum tot volvere casus
insignem pietate virum, tot adire labores
impulerit. Tantaene animis caelestibus irae?

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

τα χέρια του ανθρώπου που τραγουδάω, ο οποίος, forc'd
από τις ακτές της Ιταλίας, εξορίστηκε από τη μοίρα, ήρθε στην Lavinian
ακτές, έχει υψωθεί πολύ σε ξηρά και θάλασσα, με τη δύναμη των θεών της σκληρής
υπόψη την επίγνωση οργή, αλλά μια
πολύ, ακόμη και στον πόλεμο που υπέστη, μέχρι που θα μπορούσε να βρεθεί μια πόλη,
και να φέρει τους θεούς Λάτιο, εξ ου και η Λατινική φυλή,
πατέρες Alban και τα τείχη της μεγάλης Ρώμης.
Muse, πες μου τους λόγους, θεότητα της, ή
τι οδυνηρά,
Τόσες πολλές κρίσεις άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από ευσέβεια βασίλισσα των θεών, τόσα πολλά για να πάει να τους άθλους των
κίνητρα. θεοί, όπως ο θυμός;