1. PELOPIDAS Thebanus, magis histor

1. PELOPIDAS Thebanus, magis historicis quam vulgo
notus. Cuius de virtutibus dubito, quemadmodum exponam,
quod vereor; si res explicare incipiam, ne non vitam eius
enarrare, sed historiam videar scribere; si tantummodo
summas attigero, ne rudibus Graecarum litterarum minus
dilucide appareat, quantus fuerit ille vir. Itaque utrique rei
occurram, quantum potuero, et medebor cum satietati tum
ignorantiae lectorum.
Phoebidas Lacedaemonius cum exercitum Olynthum duceret
iterque per Thebas faceret, arcem oppidi, quae Cadmea
nominatur, occupavit impulsu paucorum Thebanorum, qui,
adversariae factioni quo facilius resisterent, Laconum rebus
studebant, idque suo privato, non publico fecit consilio. Quo
facto eum Lacedaemonii ab exercitu removerunt pecuniaque
multarunt, neque eo magis arcem Thebanis reddiderunt,
quod susceptis inimicitiis satius ducebant eos obsideri quam
liberari. Nam post Peloponnesium bellum Athenasque
devictas cum Thebanis sibi rem esse existimabant et eos esse
solos, qui adversus resistere auderent. Hac mente amicis suis
summas potestates dederant alteriusque factionis principes
partim interfecerant, alios in exsilium eiecerant; in quibus
Pelopidas hic, de quo scribere exorsi sumus, pulsus patria
carebat.2. Hi omnes fere Athenas se contulerant, non quo
sequerentur otium, sed ut, quem ex proximo locum fors
obtulisset, eo patriam recuperare niterentur. Itaque cum
tempus est visum rei gerendae, communiter cum iis, qui
Thebis idem sentiebant, diem delegerunt ad inimicos
opprimendos civitatemque liberandam eum, quo maximi
magistratus simul consuerant epulari. Magnae saepe res non
ita magnis copiis sunt gestae; sed profecto numquam tam ab
tenui initio tantae opes sunt profligatae. Nam duodecim
adulescentuli coierunt ex iis, qui exsilio erant multati, cum
omnino non essent amplius centum, qui tanto se offerrent
periculo. Qua paucitate percussa est Lacedaemoniorum
potentia. Hi enim non magis adversariorum factioni quam
Spartanis eo tempore bellum intulerunt, qui principes erant
totius Graeciae; quorum imperii maiestas, neque ita multo
post, Leuctrica pugna ab hoc initio perculsa concidit. Illi
igitur duodecim, quorum dux erat Pelopidas, cum Athenis
interdiu exissent, ut vesperascente caelo Thebas possent
pervenire, cum canibus venaticis exierunt, retia ferentes,
vestitu agresti, quo minore suspicione facerent iter. Qui cum
tempore ipso, quo studuerant, pervenissent, domum
Charonis deverterunt, a quo et tempus et dies erat datus.
3. Hoc loco libet interponere, etsi seiunctum ab re proposita
est, nimia fiducia quantae calamitati soleat esse. Nam
magistratuum Thebanorum statim ad auris pervenit exules in
urbem venisse. Id illi vino epulisque dediti usque eo
despexerunt, ut ne quaerere quidem de tanta re
laborarint. Accessit etiam quod magis aperiret eorum
dementiam. Allata est enim epistula Athenis ab Archino uni
ex his Archiae, qui tum maximum magistratum Thebis
obtinebat, in qua omnia de profectione eorum perscripta
erant. Quae cum iam accubanti in convivio esset data, sicut
erat signata, sub pulvinum subiciens `In crastinum' inquit
`differo res severas.' At illi omnes, cum iam nox
processisset, vinolenti ab exulibus duce Pelopida sunt
interfecti. Quibus rebus confectis, vulgo ad arma
libertatemque vocato, non solum qui in urbe erant, sed etiam undique ex agris concurrerunt, praesidium
Lacedaemoniorum ex arce pepulerunt, patriam obsidione
liberarunt, auctores Cadmeae occupandae partim occiderunt,
partim in exsilium eiecerunt.
4. Hoc tam turbido tempore, sicut supra docuimus,
Epaminondas quoad cum civibus dimicatum est, domi
quietus fuit. Itaque haec liberandarum Thebarum propria
laus est Pelopidae: ceterae fere communes cum
Epaminonda. Namque in Leuctrica pugna imperatore
Epaminonda hic fuit dux delectae manus, quae prima
phalangem prostravit Laconum. Omnibus praeterea
periculis adfuit - sicut, Spartam cum oppugnavit, alterum
tenuit cornu -, quoque Messena celerius restitueretur, legatus
in Persas est profectus. Denique haec fuit altera persona
Thebis, sed tamen secunda ita, ut proxima esset
Epaminondae.
5. Conflictatus autem est cum adversa fortuna. Nam et initio,
sicut ostendimus, exul patria caruit, et cum Thessaliam in
potestatem Thebanorum cuperet redigere legationisque iure
satis tectum se arbitraretur, quod apud omnes gentes
sanctum esse consuesset, a tyranno Alexandro Pheraeo simul
cum Ismenia comprehensus in vincla coniectus est. Hunc
Epaminondas recuperavit, bello persequens Alexandrum.
Post id factum numquam animo placari potuit in eum, a quo
erat violatus. Itaque persuasit Thebanis, ut subsidio
Thessaliae proficiscerentur tyrannosque eius
expellerent. Cuius belli cum ei summa esset data eoque cum
exercitu profectus esset, non dubitavit, simulac conspexit
hostem, confligere. In quo proelio Alexandrum ut
animadvertit, incensus ira equum in eum concitavit,
proculque digressus a suis, coniectu telorum confossus
concidit. Atque hoc secunda victoria accidit: nam iam
inclinatae erant tyrannorum copiae. Quo facto omnes
Thessaliae civitates interfectum Pelopidam coronis aureis et
statuis aeneis liberosque eius multo agro donarunt.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

1. Pelopidum Θηβαίο, πιο ιστορική από ό, τι συνήθως
γνωστό. Από την αριστεία της αμφιβολίας, όπως θα εξηγήσω,
ότι φοβάμαι? αν το θέμα είναι, θα αρχίσω να εξηγήσει, στη ζωή του, δεν θα
είναι σε θέση να δηλώσει, αλλά μου φαίνεται να γράψει ιστορία? Εάν, κατά
τις παλάμες του της φτάσω, να αποφευχθεί η ρύθμιση της ελληνικής λογοτεχνίας φαίνεται
προφανής σε ποιο βαθμό έχει ο άνθρωπος. Κατά συνέπεια, αφενός, ότι
συναντώ, όπως μπορώ, και θα θεραπεύσει με το αίσθημα κορεσμού και
άγνοια των αναγνωστών.
Phoebidas Σπαρτιατικού στρατού με Όλυνθο οδηγήσει
Θήβα ταξίδι μέσα από τη μάρκα, η ακρόπολη, η οποία Cadmean
το όνομα, πήρε μερικές ώθηση Θηβαίους, οι οποίοι,
πράγμα που καθιστά ευκολότερο να αντισταθεί τους αντιπάλους, Λακωνία πράγματα
εγκατασταθούν , και ότι η ιδιωτική του, όχι το κοινό το έχουν πράξει. Ποια
βάλει τα χρήματα μακριά από το στρατό, οι Σπαρτιάτες
είχαν τιμωρηθεί με όχι περισσότερο Θηβαίοι αποκατασταθεί φρούριο,
η οποία έχει αναληφθεί από την εχθρότητα καλύτερη επένδυση από τους οδηγεί
να απελευθερωθούν. Στην πραγματικότητα, μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο Athenasque
υποτίθεται ότι είναι η ιδιοκτησία των κατακτημένων, όταν τους Θηβαίους, και ότι θα πρέπει να είναι
οι μόνοι, οι οποίοι, σε αντίθεση με αντισταθεί το τολμούν. Με αυτό κατά νου, οι φίλοι του
είχαν κυριαρχικές εξουσίες ότι άλλοι ηγέτες του κόμματος
και μερικοί δολοφονήθηκαν, άλλοι εξορίζονταν? στην οποία
ο Πελοπίδας εδώ, από την οποία άρχισε να γράφει, εξορίστηκε από τη χώρα του
carebat.2. Σχεδόν όλα αυτά, είχε αποσυρθεί στην Αθήνα, κατά την οποία
για να συνεχίσει τον ελεύθερο χρόνο του, αλλά για το μέρος της περιουσίας του γιου της από το γείτονά του
είχε φέρει, που στηρίζονταν σε αυτόν για να ανακτήσει η χώρα του. Ως εκ τούτου, όταν
ο χρόνος στο θέαμα φάνηκε να προσφέρει, από κοινού με εκείνους που είναι
το ίδιο το μυαλό στη Θήβα, οι εχθροί της ημέρας επέλεξε να
τον ελευθερώσει από την έκπληξη, και την ιθαγένεια, την οποία τόσο πολύ
συνηθίσει να τους δικαστές κατά την ίδια στιγμή να είναι χαρούμενα. Συχνά ήταν η υπόθεση δεν είναι
τόσο μεγάλο αριθμό των στρατευμάτων που πράγματι συνέβη? Αλλά η κοινή γνώμη δεν ήταν ποτέ έτσι από την
αρχή, πήρα στα χέρια των πόρων είναι τόσο μεγάλη ανήθικος. Για δώδεκα
της νεολαίας, συνηθροίσθησαν έξω από αυτά, είχαν στερηθεί, οι οποίοι οδηγήθηκαν στην εξορία, όταν
δεν ήταν καθόλου περισσότερο από εκατό, οι οποίοι έχουν τόσα πολλά να προσφέρει στον εαυτό του
τον κίνδυνο. Η οποία κατέστησε αυστηρότερες χτυπημένος Σπαρτιάτης
εξουσία. Δεν είναι περισσότερο από ό, τι την αντίπαλη φατρία
εκείνη την εποχή, έκανε τον πόλεμο κατά των Σπαρτιατών, οι οποίοι ήταν οι ηγέτες
της σε όλη την Ελλάδα? της οποίας η αρχή της κυβέρνησης, και όχι πολύ καιρό
μετά, αυτή από την έναρξη της μάχης των Λεύκτρων έπεσε πολύ. Μπορούν,
ως εκ τούτου, το δώδεκα, υπό την αρχηγία του Πελοπίδα, στην Αθήνα, ενώ
κατά τη διάρκεια της ημέρας πήγαν έξω, ήταν σε θέση να Θήβα, έτσι ώστε προς το βράδυ ο ουρανός
να φτάσει, με τα σκυλιά του κυνηγιού, πήγαν έξω, που φέρουν τα δίχτυα,
είδη ένδυσης, ρουστίκ, ότι μειώνοντας την υποψία ότι ήταν το ταξίδι του. Και όταν ήταν
τη στιγμή, κατά την οποία οι μαθητές είχαν φτάσει τους, το σπίτι του
Χάροντα, στράφηκε μακριά, και η ημέρα του, και ο χρόνος από τον οποίο δόθηκε.
3. Εδώ θα ήθελα να το σκοπό αυτό, ακόμη και αν, δωρεάν από το θέμα που
έχει να πει, να είναι εξοικειωμένοι με πάρα πολύ εμπιστοσύνη, πόσο μεγάλη συμφορά. Στην πραγματικότητα,
μόλις οι δικαστές των Θηβαίων στο αυτί των προσφύγων έφτασαν στην
πόλη για να έχουν έρθει. Είχαν δίνοντας τους μέχρι τον ίδιο, όσον αφορά το κρασί αυτό που
μας περιφρονείται, και ότι το YE δεν είναι συμμέτοχοι αυτής της τόσο σημαντικό θέμα να αναζητήσουν
βαρύς πάνω. Προστέθηκε επίσης περισσότερο ανοιχτό τους
τρέλα. Για την επιστολή αυτή έφερε στην Αθήνα από Archinti σε ένα
από αυτά, ο Archie, ο οποίος ήταν τότε ο επικεφαλής δικαστής και ένα ανώτατο όριο στη Θήβα
υπό την αρχηγία του, στις οποίες όλοι τους έχουν γραφτεί από την αναχώρηση
της αμαξοστοιχίας. Όταν ήταν ήδη ξαπλωμένη σε ένα συμπόσιο, δεδομένου ότι, όπως
είχε σφραγιστεί, «Την επόμενη μέρα, βάζοντας ένα μαξιλάρι κάτω από το", είπε,
`διαφωνώ είναι ένα σοβαρό πράγμα." Αλλά ήταν όλοι τους, ήταν ήδη νύχτα
είχε φύγει προς τα εμπρός, κάτω από τις διαταγές του Πελοπίδα από εξόριστους μέθυσοι οι
τεθεί σε θάνατο. Όταν αυτά τα πράγματα είχαν τελειώσει, οι κοινοί άνθρωποι να πάρουν τα όπλα
, και ότι η ελευθερία που ονομάζεται, όχι μόνο εκείνοι που ήταν μέσα στην πόλη, αλλά και από τα χωράφια και έτρεξε μαζί, από όλες τις πλευρές, η φρουρά
των Λακεδαιμονίων από την ακρόπολη του θαλάμου θανάτου, η πολιορκία μιας χώρας
απελευθερωθεί, να πάρει τον έλεγχο ορισμένων από τους συντάκτες της Cadmean τον σκότωσαν,
και τον πέταξε σε εξορία εν μέρει.
4. Η ταραγμένη χρόνος για αυτό, ώστε, όπως δείξαμε παραπάνω,
σε σχέση με τον Επαμεινώνδα, είναι πολέμησαν με τους πολίτες, τόσο στο εσωτερικό όσο και
ήταν ήσυχα. Ως εκ τούτου, αυτό της απελευθέρωσης της Θήβας από τη δική του
έπαινος είναι οι απόγονοι του Πέλοπα, ενώ το υπόλοιπο είναι σχεδόν κοινά με
τον Επαμεινώνδα. Στην πραγματικότητα, ο αυτοκράτορας στη μάχη των Λεύκτρων,
Επαμεινώνδα, έχουν επιλεγεί για το σκοπό αυτό στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο ηγέτης του χεριού, η οποία ήταν η πρώτη
φάλαγγα των οποίων σκότωσε το Λακεδαιμόνιους. Εκτός από
τους κινδύνους που υπάρχουν - όπως τη Σπάρτη, όταν επιτέθηκε, η άλλη
κρατούμενη κέρατο - Μεσσήνης, επίσης, γρήγορα αποκαταστάθηκε, ο πρέσβης
πήγε στους Πέρσες. Εν ολίγοις, αυτό ήταν το πρόσωπο του άλλου
στη Θήβα, αλλά η δεύτερη, όμως, έτσι ώστε να ήταν δίπλα του
Επαμεινώνδα.
5. Με την, όμως, είναι να αγωνιστεί με τη δυσμενή τύχη. Για την πρώτη,
όπως έχουμε δείξει ότι, απουσιάζει από τη χώρα του, την εξορία, και με τη Θεσσαλία, καθώς και στο
δικαίωμα της εξουσίας των Θηβαίων, και ήταν επιθυμώντας να μειώσει legationisque
επαρκώς κρυμμένο από ιδίους πόρους του, πράγμα που συμβαίνει με όλα τα έθνη του
Αγίου Πνεύματος να είναι εξοικειωμένοι με, την ίδια στιγμή από τον τύραννο Αλέξανδρο των Φερών
Ismenia συνελήφθη όταν ρίχτηκε στη φυλακή. Αυτό
Επαμεινώνδας ανακτηθεί, Αλέξανδρος, διώκει τον πόλεμο.
Μετά από αυτό έγινε, ποτέ δεν θα μπορούσε να χάσει την καρδιά, να κατευναστούν σε αυτόν, από την οποία
τραυματίστηκε. Έτσι έπεισε τους Θηβαίους να ενισχύσει
Shoa Θεσσαλία του μετανάστευσαν
μακριά. Το ποσό της εγγύησης που δόθηκε σ 'αυτόν, και με εκείνο του οποίου Warre με το
στρατό, είχε θέσει, δεν δίστασε, από τη στιγμή που αλιεύονται τα μάτια του
εχθρού, της συμπλοκής. Σε αυτή τη δράση, έτσι ώστε ο Αλέξανδρος
παρατήρησε αυτό, ήταν έξαλλος από θυμό εναντίον του, κάλεσε στο άλογό του,
αναχώρησε, και μακριά από τη δική τους, κάθε απόρριψη των πυραύλων, έχει μαχαιρωθεί
και τις κόβουμε. Και αυτή ήταν η δεύτερη νίκη του συμβεί, αφού τώρα
είχαν υποκλίνονται στις δυνάμεις των τυράννων. Σε αυτό, όλες
οι πόλεις της Θεσσαλίας Pelopidam με χρυσά στεφάνια, και το σκοτωμένο άνθρωπο,
και τα παιδιά ήταν τα χάλκινα αγάλματα του Υιού, πολύ έδαφος του και υποβλήθηκαν σε θεραπεία.