The idea of societal disaggregation

The idea of societal disaggregation, and especially peasant differentiation, has a
robust place in the agrarian political economy literature, with Byres (2009), for
example, tracing the history of the stratification of peasant communities in different
national settings. As defined by Wright (2006, 144), class exploitation involves
not only asymmetric access to productive resources (which he describes as ‘nonexploitative economic oppression’), but also the appropriation of the products
of the labour of the exploited by those who control the resources. Specifically, the
link between property relations and exploitation is based on ongoing interactions
and depends on the efforts of the exploited. Wright reveals multiple dimensions of
class relations, along continuums of authority, skill level, ownership of means of
production, and the engagement of paid labour. Such distinctions make it difficult to
undertake a simple class analysis based on ‘proletariat’ and ‘bourgeoisie’, but reflect
important subtle differences among groups of smallholder and subsistence-level rural
people. Byres (2009, 35) identifies peasants through their ties to the land, coerced
relinquishing of rents, and ‘servile’ position in domestic production systems;
peasants have a similar structural position in the economy, but he emphasises, ‘it is
crucial to note that these peasantries are socially differentiated’.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Η ιδέα της κοινωνικής διαχωρισμού, και ειδικά των αγροτών διαφοροποίηση, έχει μια
ισχυρή θέση στην αγροτική λογοτεχνία πολιτική οικονομία, με Byres (2009), για
παράδειγμα, με θέμα την ιστορία της διαστρωμάτωσης των κοινοτήτων αγροτών σε διαφορετικές
εθνικές ρυθμίσεις. Όπως ορίζεται από Wright (2006, 144), ταξική εκμετάλλευση περιλαμβάνει
όχι μόνο ασύμμετρη πρόσβαση στους παραγωγικούς πόρους (που ο ίδιος περιγράφει ως «μη εκμεταλλευτική οικονομική καταπίεση»), αλλά και την ιδιοποίηση των προϊόντων
της εργασίας της εκμετάλλευσης από εκείνους που ελέγχουν το πόρων. Συγκεκριμένα, η
σύνδεση μεταξύ των σχέσεων ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης βασίζεται σε εν εξελίξει αλληλεπιδράσεις
και εξαρτάται από τις προσπάθειες των εκμεταλλευόμενων. Wright αποκαλύπτει πολλαπλές διαστάσεις των
ταξικών σχέσεων, καθώς και ως συνεχείς της αρχής, το επίπεδο δεξιοτήτων, ιδιοκτησία των μέσων
παραγωγής, και την εμπλοκή της αμειβόμενης εργασίας. Τέτοιες διακρίσεις καθιστούν δύσκολη την
αναλάβει μια απλή ανάλυση με βάση την κατηγορία «προλεταριάτο» και «αστική τάξη», αλλά αντικατοπτρίζουν
σημαντικές λεπτές διαφορές μεταξύ των ομάδων των μικρών εκμεταλλεύσεων και διαβίωσης σε επίπεδο αγροτικής
ανθρώπους. Byres (2009, 35) προσδιορίζει τους αγρότες μέσω των δεσμών τους με τη γη, εξαναγκάζονται
παραίτηση του ενοικίου, και «δουλική» θέση στην εγχώρια συστήματα παραγωγής?
Αγρότες έχουν παρόμοια διαρθρωτική θέση στην οικονομία, αλλά τονίζει, «είναι
σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι αγροτιά είναι κοινωνικά διαφοροποιούνται.