1 Omnis homines, qui sese student p

1 Omnis homines, qui sese student praestare ceteris animalibus, summa ope niti decet, ne vitam silentio transeant veluti pecora, quae natura prona atque ventri oboedientia finxit. 2 Sed nostra omnis vis in animo et corpore sita est: animi imperio, corporis servitio magis utimur; alterum nobis cum dis, alterum cum beluis commune est. 3 Quo mihi rectius videtur ingeni quam virium opibus gloriam quaerere et, quoniam vita ipsa, qua fruimur, brevis est, memoriam nostri quam maxume longam efficere. 4 Nam divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est, virtus clara aeternaque habetur.

5 Sed diu magnum inter mortalis certamen fuit, vine corporis an virtute animi res militaris magis procederet. 6 Nam et, prius quam incipias, consulto et, ubi consulueris, mature facto opus est. 7 Ita utrumque per se indigens alterum alterius auxilio eget.
[2] 1 Igitur initio reges – nam in terris nomen imperi id primum fuit – divorsi pars ingenium, alii corpus exercebant: etiam tum vita hominum sine cupiditate agitabatur; sua cuique satis placebant. 2 Postea vero quam in Asia Cyrus, in Graecia Lacedaemonii et Athenienses coepere urbis atque nationes subigere, lubidinem dominandi causam belli habere, maxumam gloriam in maxumo imperio putare, tum demum periculo atque negotiis compertum est in bello plurumum ingenium posse.3 Quod si regum atque imperatorum animi virtus in pace ita ut in bello valeret, aequabilius atque constantius sese res humanae haberent neque aliud alio ferri neque mutari ac misceri omnia cerneres. 4 Nam imperium facile iis artibus retinetur, quibus initio partum est. 5 Verum ubi pro labore desidia, pro continentia et aequitate lubido atque superbia invasere, fortuna simul cum moribus inmutatur. 6 Ita imperium semper ad optumum quemque a minus bono transfertur.
7 Quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent. 8 Sed multi mortales, dediti ventri atque somno, indocti incultique vitam sicuti peregrinantes transiere; quibus profecto contra naturam corpus voluptati, anima oneri fuit. Eorum ego vitam mortemque iuxta aestumo, quoniam de utraque siletur. 9 Verum enim vero is demum mihi vivere atque frui anima videtur, qui aliquo negotio intentus praeclari facinoris aut artis bonae famam quaerit. Sed in magna copia rerum aliud alii natura iter ostendit.
[3] 1 Pulchrum est bene facere rei publicae, etiam bene dicere haud absurdum est; vel pace vel bello clarum fieri licet; et qui fecere et qui facta aliorum scripsere, multi laudantur. 2 Ac mihi quidem, tametsi haudquaquam par gloria sequitur scriptorem et actorem rerum, tamen in primis arduum videtur res gestas scribere: primum, quod facta dictis exaequanda sunt; dehinc, quia plerique, quae delicta reprehenderis, malevolentia et invidia dicta putant, ubi de magna virtute atque gloria bonorum memores, quae sibi quisque facilia factu putat, aequo animo accipit, supra ea veluti ficta pro falsis ducit.
3 Sed ego adulescentulus initio, sicuti plerique, studio ad rem publicam latus sum ibique mihi multa advorsa fuere. Nam pro pudore, pro abstinentia, pro virtute audacia, largitio, avaritia vigebant. 4 Quae tametsi animus aspernabatur insolens malarum artium, tamen inter tanta vitia imbecilla aetas ambitione corrupta tenebatur; 5 ac me, cum ab reliquorum malis moribus dissentirem, nihilo minus honoris cupido eadem, qua ceteros, fama atque invidia vexabat.
[4] 1 Igitur ubi animus ex multis miseriis atque periculis requievit et mihi reliquam aetatem a re publica procul habendam decrevi, non fuit consilium socordia atque desidia bonum otium conterere neque vero agrum colundo aut venando servilibus officiis, intentum aetatem agere; 2 sed, a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat, eodem regressus statui res gestas populi Romani carptim, ut quaeque memoria digna videbantur, perscribere, eo magis, quod mihi a spe, metu, partibus rei publicae animus liber erat. 3 Igitur de Catilinae coniuratione, quam verissume potero, paucis absolvam; 4nam id facinus in primis ego memorabile existumo sceleris atque periculi novitate. 5 De cuius hominis moribus pauca prius explananda sunt, quam initium narrandi faciam.
[5] 1 L. Catilina, nobili genere natus, fuit magna vi et animi et corporis, sed ingenio malo pravoque. 2 Huic ab adulescentia bella intestina, caedes, rapinae, discordia civilis grata fuere ibique iuventutem suam exercuit. 3 Corpus patiens inediae, algoris, vigiliae supra quam cuiquam credibile est.4 Animus audax, subdolus, varius, cuius rei lubet simulator ac dissimulator, alieni adpetens, sui profusus, ardens in cupiditatibus; satis eloquentiae, sapientiae parum. 5 Vastus animus inmoderata, incredibilia, nimis alta semper cupiebat. 6 Hunc post dominationem L. Sullae lubido maxuma invaserat rei publicae capiundae; neque id quibus modis adsequeretur, dum sibi regnum pararet, quicquam pensi habebat. 7 Agitabatur magis magisque in dies animus ferox inopia rei familiaris et conscientia scelerum, quae utraque iis artibus auxerat, quas supra memoravi. 8 Inc

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

1 Omnis homines, qui Sese φοιτητής praestare ceteris animalibus, summa ope niti DECET, ne vitam silentio transeant veluti Pecora, quae natura prona atque ventri oboedientia finxit. 2 Sed nostra omnis έναντι στην Animo et corpore βρίσκεται est: ΑΝΥΜΗ Imperio, corporis servitio Magis utimur? alterum Nobis cum dis, alterum cum beluis κοινότητα est. 3 Quo mihi rectius videtur ingeni quam virium opibus gloriam quaerere et, quoniam vita ipsa, qua fruimur, brevis est, memoriam nostri quam maxume longam efficere. 4 Βιετνάμ divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est, Βίρτους Clara aeternaque habetur.

5 Sed Diu magnum μεταξύ mortalis certamen fuit, αμπέλου corporis ένα VIRTUTE ΑΝΥΜΗ res militaris Magis procederet. 6 Nam et, Prius incipias quam, consulto et, UBI consulueris, ώριμη facto opus est 7 Ita utrumque per se indigens alterum alterius auxílio EGET..
[2] 1 Igitur initio reges - nam σε Terris Όνομα imperi id primum fuit - divorsi pars Ingenium , alii corpus exercebant: Etiam ΤΟΜ vita hominum sine cupiditate agitabatur? sua cuique satis placebant. 2 Postea vero quam στην Ασία Cyrus, σε Graecia Lacedaemonii et Athenienses coepere Urbis atque Nationes subigere, lubidinem dominandi causam belli Habere, maxumam gloriam σε maxumo Imperio putare, ΤΟΜ demum periculo atque negotiis compertum est in bello plurumum Ingenium posse.3 Quod si regum atque imperatorum Βίρτους ΑΝΥΜΗ στο ρυθμό ITA ut in bello valeret, aequabilius atque Κωνστάντιος Sese res Humanae haberent μετριέται aliud Alio Ferri μετριέται mutari ac cerneres misceri omnia. 4 Βιετνάμ imperium εύκολη IIS artibus retinetur, Quibus initio τοκετό est. 5 Verum ubi pro Labore desidia, pro continentia et aequitate lubido atque superbia invasere, Fortuna ταυτό cum moribus inmutatur. 6 Ita imperium Semper ad optumum quemque ένα μείον bono transfertur.
7 Quae homines arant, Navigant, aedificant, virtuti omnia γονέα. 8 Sed πολλαπλών mortales, dediti ventri atque SOMNO, indocti incultique vitam sicuti peregrinantes transiere? Quibus profecto παρά φύση corpus voluptati, anima oneri fuit. Eorum εγώ vitam mortemque iuxta aestumo, quoniam de utraque siletur. 9 Verum enim vero είναι demum mihi vivere atque frui anima videtur, qui aliquo negotio intentus praeclari facinoris aut artis bonae famam quaerit. Sed σε magna copia rerum natura aliud alii ITER ostendit.
[3] 1 Pulchrum est bene facere rei publicae, Etiam bene dicere haud absurdum est? vel ρυθμό vel bello Clarum Φίερι licet? et qui fecere et qui facta aliorum scripsere, multi laudantur. 2 Ac mihi quidem, tametsi haudquaquam παρ gloria ανακολουθία scriptorem et actorem rerum, TAMEN κατά πρώτον arduum videtur res gestas scribere: primum, quod facta dictis exaequanda sunt? dehinc, quia plerique, quae delicta reprehenderis, malevolentia et INVIDIA dicta putant, UBI de magna VIRTUTE atque gloria bonorum memores, quae Sibi quisque facilia factu putat, aequo Animo accipit, ανωτέρω εα veluti ficta pro falsis ducit.
3 Sed εγώ adulescentulus initio, sicuti plerique, διαφήμιση στούντιο latus εμπράγματα publicam συνοψίσω ibique mihi multa advorsa Φουέρε. Nam pro pudore, pro abstinentia, pro VIRTUTE audacia, largitio, avaritia vigebant. 4 Quae tametsi animus aspernabatur insolens malarum artium, TAMEN μεταξύ Τάντα vitia imbecilla Aetas ambitione Corrupta tenebatur? 5 ac μου, cum ab reliquorum Μάλης moribus dissentirem, μηδενός μείον επίτιμος cupido eadem, ceteros qua, Fama atque INVIDIA vexabat.
[4] 1 Igitur ubi animus πρώην multis miseriis atque periculis requievit et mihi reliquam aetatem εκ νέου publica procul habendam decrevi, μη fuit Consilium socordia atque desidia Bonum otium conterere μετριέται vero agrum colundo aut venando servilibus officiis, intentum aetatem Agere? 2 sed, a quo incepto studioque μου ambitio mala detinuerat, eodem regressus statui res gestas populi Romani carptim, ut quaeque υπόμνηση Digna videbantur, perscribere, eo Magis, quod mihi μια SPE, METU, partibus rei publicae animus Liber erat. 3 Igitur de Catilinae coniuratione, quam verissume potero, paucis absolvam? 4nam facinus id κατά πρώτον εγώ memorabile existumo sceleris atque periculi novitate. 5 De Cuius hominis moribus pauca Prius explananda sunt, quam Initium narrandi faciam.
[5] 1 L. Catilina, nobili genere natus, fuit magna vi et ΑΝΥΜΗ et corporis, sed ingenio Malo pravoque. 2 Huic ab adulescentia bella intestina, Caedes, rapinae, μήλον της Έριδος civilis grata Φουέρε ibique iuventutem SUAM exercuit. 3 Corpus patiens inediae, algoris, vigiliae παραπάνω quam cuiquam credibile est.4 Animus audax, subdolus, Διάφορα, Cuius rei Lubet προσομοιωτή ac dissimulator, alieni adpetens, sui profusus, ardens σε cupiditatibus? satis eloquentiae, sapientiae parum. 5 έξω πλατύς animus inmoderata, incredibilia, Nimis alta Semper cupiebat. 6 Hunc μετά dominationem Λ Sullae lubido maxuma invaserat rei publicae capiundae? μετριέται id Quibus MODIS adsequeretur, dum Sibi Regnum pararet, quicquam pensi habebat. 7 Agitabatur Magis magisque στο πεθαίνει animus ferox inopia rei familiaris et conscientia scelerum, quae utraque iis artibus auxerat, quas παραπάνω memoravi. 8 Inc