Numa mortuo, interregnum ut antea s

Numa mortuo, interregnum ut antea secutum est. Inde Tullus Hostilius rex creatus est. Hic ferocior etiam quam Romulus fuit. Quod civitas torpere otio videbatur, causas undique belli quaerebat. Bellum cum Albanis primum ortum est. Albani priores magno exercitu in agrum Romanum impetum fecerunt. Ibi Cluilius, Albanus rex, moritur. Albani dictatorem Mettium Fufetium creant. Ubi is ab Tullo colloquium petiit, rex Romanus non recusavit. Mettius sic locutus est: “Uterque populus se bellum gerere propter iniurias dicit. Re vera cupido imperii duos cognatos vicinosque populus ad arma concitat. Sed potius metuere debemus Etruscos, qui, cum defessi confectique erimus, simul victorem ac victum aggredientur. Certamen igitur de imperio paucorum proelio potius decernamus.” Tullus consilium probavit, quamquam magnam spem victoria habebat.
Forte in utroque exercitu erant trigemini fratres, nec aetate nec viribus dispares, Horatii et Curiatii. Hi Albani erant, illi Romani. Trigemini ad hanc pugnam delecti arma capiunt et in medium inter duas acies procedunt. Duo exercitus, erecti anxiique, in spectaculum animos intendunt. Signo dato, terni iuvenes concurrunt.
Primo congressu duo Romani interfecti sunt et tres Albani vulnerati. Eum qui integer fuit tres Curiatii circumsistere conati sunt. Cum iam Romanus paulum fugisset, respexit atque vidit tres Curiatios magnis intervallis sequentes. Subito constitit et in proximum Curiatium impetum facit; dum exercitus Albanus Curiatios obsecrant ut fratri auxilium ferant, Horatius eum interfecit; deinde victor secundum fratrem petit. Tum magno clamore Romani adiuvant militem suum et ille conficere proelium properat. Priusquam consecutus est tertius, Horatius alterum Curiatium conficit. Iamque singuli supererant, sed nec spe nec viribus pares; alter integer et ferox superioribus victoriis erat; alter defessus vulnere, animo fractus in certamen venit. Nec illud proelium fuit. Curiatium vix sustinentem arma Horatius caedit et iacentem spoliat.
Ad sepulturam inde suorum Romani atque Albani nequaquam paribus animis vertuntur, alteri victores alteri victi. Exercitus domos abducti sunt. Horatii soror, quae uni ex Curiatiis desponsa erat, agnovit inter spolia paludamentum sponsi, quod ipsa confecerat. Solvit crines et multis cum lacrimis sponsum mortuum appellat. Frater, iratus propter maerorem sororis in victoria sua tantoque publico gaudio, gladio eam interfecit. Res ad populum relata est. Homines vehementer moti sunt in eo iudicio, Publio Horatio patre clamante filiam iure caesam esse. Sed magis admiratione virtutis quam iure causae iuvenum absolverunt.
Postea pestilentia gravis in urbem incidit, qua rex quoque affectus est. Hac calamitate fractus sacris postea animum dedit. Postremo, quia sacrum quoddam non rite fecerat –ita fama est- Tullus fulmine percussus cum domo conflagravit. Regnavit annos duos et triginta. [642 π. Χ.]

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Ο νεκρός Νουμάς, ένα διάλειμμα, όπως έχουμε ήδη ακολουθείται. Από αυτό γίνεται βασιλιάς. Αυτό ήταν στην πραγματικότητα πιο πολεμοχαρείς από Romulus είχε. Το γεγονός ότι η πόλη έμοιαζε να κοιμούνται σε απραξία, αναζήτησε τις αιτίες του πολέμου από όλες τις πλευρές. Ο πόλεμος με τους Αλβανούς για πρώτη φορά έχει αυξηθεί. Albans ήταν η πρώτη με ένα μεγάλο στρατό στη ρωμαϊκή επικράτεια, έκαναν μια χρέωση. Cluilius Εκεί, ο βασιλιάς Alban, ο τελευτά. Alban δικτάτορα Fufe απάντησε. Μετά τη συνέντευξη, ζήτησε από Tullus, ο βασιλιάς της Ρώμης δεν είχε αρνηθεί. Mettius, ο ίδιος μίλησε έτσι: «για το καλό και των δύο οι άνθρωποι πόλεμο για τις βλάβες που λέει. Στην πραγματικότητα, η παρακίνηση δύο συγγένειά και γειτονικούς λαούς στον πόλεμο, έδωσε τον συναγερμό. Αλλά μάλλον, πρέπει να φοβόμαστε από τους Ετρούσκους, οι οποίοι, όταν, φθαρεί με confectique θα είναι, ταυτόχρονα, νικητής και νικημένους θα ξεπεραστούν. Ως εκ τούτου, η μάχη για την εξουσία των λίγων, αλλά η υιοθέτηση ενός διατάγματος, διαγωνισμός. "Tullus, ο σχεδιασμός αποδείχθηκε ότι είναι έτσι, παρά τις μεγάλες ελπίδες της νίκης που είχε.
έτυχε να είναι και στις δύο στρατούς τριπλέτα των αδελφών, αρκετά ταιριάζουν σε έτη και δύναμη, και οι δύο πλευρές, του Οράτιος. Οι Αλβανοί ήταν εκείνοι Ρωμαϊκή. Τα τρίδυμα επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν, άρπαξαν τα όπλα τους, και να πάει πίσω στη μέση μεταξύ των δύο γραμμών. Οι δύο στρατοί, να αυξηθεί μέχρι και ανήσυχοι, στην παράσταση που είναι σοβαρά. Το σήμα δόθηκε, οι τρεις νέοι άνδρες είναι πρόσωπο με πρόσωπο.
Στην πρώτη συνάντηση οι Ρωμαίοι σφαγιάστηκαν από τους δύο και τα τρία Albans τραυματίστηκαν. Τρεις πλευρές, συγκεντρώνονταν γύρω του, οι οποίοι έχουν προσπαθήσει να ήταν ανέγγιχτο. Από αυτή τη φορά οι Ρωμαίοι είχαν καταφύγει σε ένα μικρό, και κοιτώντας ψηλά, και είδε τα τρία Curiatii ακόλουθα σε μακρά χρονικά διαστήματα. Σε μια στιγμή που στάθηκε και στην γείτονα Curiatius μια επίθεση πάνω του? ως στρατιές Alban Curiatii να παρέχει υποστήριξη στον αδελφό του, και σκότωσε τον Horace? Μετά τη νίκη δεύτερη προσπάθειά του. Στη συνέχεια, φωνάζοντας Ρωμαίους ενθάρρυνε και έσπευσε να προετοιμαστούν για μάχη. Πριν λάβει την τρίτη, δεύτερη Curiatius Οράτιος. Και τώρα, κάθε ένας από αυτούς επέζησαν, αλλά ίση είτε εμπιστοσύνη ή την αντοχή? το άλλο είναι ένας ακέραιος, και πρώην νίκες τους, ήταν σκληρός? Μια πληγή ήταν κουρασμένος, σπασμένα σε πνεύμα, μπήκε στο διαγωνισμό. Ούτε είναι μια μάχη. Curiatius μόλις διατήρηση των όπλων που βρίσκονται Οράτιος δαμάσκηνα και λεηλάτησαν.
Η ταφή από την Ρωμαϊκή και οι Αλβανοί δεν θα ήθελε το μυαλό αλλάξει, αλλά η δεύτερη νίκη των άλλων χαμένοι. Στρατός βάδισε έξω. Αδελφή του Οράτιου, ο οποίος ήταν ένας από τους Curiatii μνηστή, συνειδητοποίησε ότι μεταξύ των λαφύρων ένας μανδύας του μνηστήρα της, η οποία είχε γίνει. Έχει καταβληθεί για τα μαλλιά της και με πολλά δάκρυα, νεκρό εραστή της με το όνομα. Αδελφός, ήταν θυμωμένος, λόγω της θλίψη της αδελφής του, στη χαρά της νίκης της δικής θρίαμβό του και το κοινό, τη σκότωσε με το σπαθί. Θέματα που σχετίζονται με τους ανθρώπους. Αλλά οι άνδρες μεταφέρθηκαν στη δίκη του ήταν πολύ θυμωμένος, φωνάζοντας ότι η κόρη του είχε δίκαια σκοτώθηκε Πόπλιο Horatius, ο πατέρας να είναι. Αλλά ακόμα περισσότερο από ό, τι το θαυμασμό του δύναμη του νόμου της αιτίας των νέων καταδικάστηκαν.
Μετά από αυτό, έπεσε μέσα στην πόλη μια φοβερή ασθένεια, που ο βασιλιάς και ο ίδιος επηρεάστηκε. Στη συνέχεια, το μυαλό του σπάσει επάνω σε αυτήν την ήττα, έδωσε το ιερό. Τέλος, ως μια ιερή ιεροτελεστία δεν πίστευα ότι στην έκθεση, ο Jones χτυπήθηκε από κεραυνό και κάηκε το σπίτι του. Χρόνια και χρόνια. [642 π. Χ.]