Beyond the loss of forests from inc

Beyond the loss of forests from incentives to clear land to secure tenure,
displacing and resettling communities into new areas also tends to increase pressure
on forests. Tropp (2003, 213), for example, finds that the displacement of indigenous
people in the South African region of Transkeian contributed to more conflict over
land and increased the intensity of forest resource use by the transplanted
communities as they constructed new settlements. Moreover, the patterns of
resettlement established during colonial times influenced indigenous communities’
relations with the state in the post-colonial era, providing the basis for both extensive
state intervention and competing narratives by indigenous people on conservation
and development.
Along with the increased segmentation of rural communities resulting from
uneven effects on forest-based and agricultural households, there may be uneven
impacts within agrarian communities. First, there may be layered levels of ownership
of (and access to) land and forest resources that do not correspond to official
property rights and which corporate management of biofuel feedstock productioncan damage. For instance, Rocheleau and Edmunds (1997, 1351) describe the
gendered dynamics of property rights over trees, particularly in Africa, which
involve ‘nested and overlapping rights’. These rights may be negotiable within the
community and difficult to manage when external ownership and production regimes
are fixed rather than flexible.17 The lack of tenure has proven detrimental for poor
households’ participation in other sustainable development initiatives, too. Boyd
et al. (2007), for example, examine Clean Development Mechanism (CDM) carbon
sink projects under the UNFCCC, finding that the projects tend to exclude those
without nationally recognised and sanctioned land ownership – people who tend to
be the poorest.
Second, differential access to land and capital may influence farmers’ abilities to
invest in different crops. Biofuel production may provide opportunities for high
economic returns for some farmers, as, for example, McCarthy and Zen (2010)
report happened when the price of palm oil went from $570 to more than $1440 per
metric ton from 2007 to 2008, and as Richardson (in this volume) documents when
the world price for sugar reached a 30-year high in August 2009. However, potential
returns can vary widely across biofuel feedstock crops and may prove polarising as
land- and capital-poor community members find themselves unable to capitalise on
these opportunities. In terms of variation across feedstocks, Jatropha, for example, is
estimated to be twice as land intensive as sugar for biofuels, but sugar is three times
more capital intensive (Arndt et al. 2009). Consequently, farmers with greater initial
access to capital can invest in sugarcane crops that have a higher return per unit of
land, while those lacking such funds may be excluded from these opportunities.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Πέρα από την απώλεια των δασών από κίνητρα για να καθαρίσει τη γη για να εξασφαλίσει τη θητεία,
εκτοπίζοντας και επανεγκατάσταση των κοινοτήτων σε νέους τομείς τείνει επίσης να αυξήσει την πίεση
στα δάση. Tropp (2003, 213), για παράδειγμα, να διαπιστώσει ότι η μετατόπιση των ιθαγενών
ανθρώπων στην περιοχή της Transkeian Νότιας Αφρικής συνέβαλε στην πιο σύγκρουση για
τη γη και αύξησε την ένταση της χρήσης των δασικών πόρων από τα μεταμοσχευμένα
κοινότητες που κατασκευάστηκαν νέοι οικισμοί. Επιπλέον, τα πρότυπα της
επανεγκατάστασης ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας φορές επηρεάζονται αυτόχθονες κοινότητες »
σχέσεις με την κατάσταση στην μετα-αποικιακή εποχή, παρέχοντας τη βάση για τόσο εκτεταμένη
κρατική παρέμβαση και ανταγωνιστικές αφηγήσεις από ιθαγενείς για τη διατήρηση
και την ανάπτυξη.
Μαζί με την αυξημένη τμηματοποίηση της αγροτικές κοινότητες που προκύπτουν από
άνιση επιπτώσεις στο δασικών και γεωργικών νοικοκυριών, μπορεί να υπάρχει άνιση
επιπτώσεις στο αγροτικές κοινότητες. Πρώτον, μπορεί να υπάρχουν πολυεπίπεδη επίπεδα της ιδιοκτησίας
της (και της πρόσβασης σε αυτά) δασικούς πόρους που δεν ανταποκρίνονται στην επίσημη γης και
τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και τα οποία εταιρικής διαχείρισης των βιοκαυσίμων πρώτες ύλες productioncan ζημιά. Για παράδειγμα, Rocheleau και Edmunds (1997, 1351) περιγράφουν τις
έμφυλες δυναμική των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας πάνω από τα δέντρα, ιδιαίτερα στην Αφρική, η οποία
περιλαμβάνει «ένθετα και επικαλυπτόμενες δικαιώματα». Τα δικαιώματα αυτά μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμες στο πλαίσιο της
κοινότητας και των εξωτερικών ιδιοκτησία δύσκολο να διαχειριστεί, όταν και τα καθεστώτα παραγωγής
είναι σταθερό και όχι flexible.17 Η έλλειψη της θητείας έχει αποδειχθεί επιζήμια για κακή
συμμετοχή νοικοκυριών σε άλλες πρωτοβουλίες αειφόρου ανάπτυξης, πάρα πολύ. Boyd
et al. (2007), για παράδειγμα, η εξέταση του Μηχανισμού Καθαρής Ανάπτυξης (CDM) του άνθρακα
έργα νεροχύτη στο πλαίσιο της UNFCCC, διαπιστώνοντας ότι τα σχέδια τείνουν να αποκλείονται εκείνοι που
δεν αναγνωρίζεται σε εθνικό επίπεδο και να επιβάλλονται κυρώσεις ιδιοκτησίας της γης - οι άνθρωποι που έχουν την τάση να
. Είναι η φτωχότερη
Δεύτερον, η διαφορά μπορεί να έχει πρόσβαση σε γη και το κεφάλαιο μπορούν να επηρεάσουν τις ικανότητες των αγροτών να
επενδύσουν σε διάφορες καλλιέργειες. Η παραγωγή βιοκαυσίμων μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες για υψηλές
οικονομικές αποδόσεις για ορισμένους αγρότες, όπως, για παράδειγμα, McCarthy και Ζεν (2010)
έκθεση συνέβη όταν η τιμή του φοινικέλαιου πήγε από $ 570 σε πάνω από $ 1440 ανά
μετρικό τόνο 2007-2008, και όπως Richardson (σε αυτόν τον τόμο) έγγραφα, όταν
η παγκόσμια τιμή της ζάχαρης έφτασε σε υψηλό 30 ετών τον Αύγουστο του 2009. Ωστόσο, το δυναμικό
αποδόσεις μπορεί να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ πρώτων υλών για βιοκαύσιμα καλλιέργειες και μπορεί να αποδειχθεί πολωτικό όπως
γης και τα μέλη κεφαλαίου φτωχή κοινότητα να βρεθούν σε θέση να αξιοποιήσουν
αυτές τις ευκαιρίες. Αναφορικά με τη μεταβολή σε όλη την πρώτη ύλη, Jatropha, για παράδειγμα,
εκτιμάται ότι θα είναι δύο φορές πιο εντατική χρήση γης και τη ζάχαρη για την παραγωγή βιοκαυσίμων, αλλά η ζάχαρη είναι τρεις φορές
περισσότερο έντασης κεφαλαίου (Arndt et al. 2009). Ως εκ τούτου, οι αγρότες με μεγαλύτερη αρχική
πρόσβαση σε κεφάλαια μπορεί να επενδύσουν σε ζαχαροκάλαμο καλλιέργειες που έχουν υψηλή απόδοση ανά μονάδα
γης, ενώ οι λείπουν τα κεφάλαια αυτά μπορούν να εξαιρεθούν από αυτές τις ευκαιρίες.