Horatius, Carmina III 30Exegi monum

Horatius, Carmina III 30
Exegi monumentum aere perennius
regalique situ pyramidum altius,
quod non imber edax, non Aquilo inpotens
possit diruere aut innumerabilis
annorum series et fuga temporum. 5
Non omnis moriar multaque pars mei
vitabit Libitinam; usque ego postera
crescam laude recens, dum Capitolium
scandet cum tacita virgine pontifex.
Dicar, qua violens obstrepit Aufidus 10
et qua pauper aquae Daunus agrestium
regnavit populorum, ex humili potens
princeps Aeolium carmen ad Italos
deduxisse modos. Sume superbiam
quaesitam meritis et mihi Delphica 15
lauro cinge volens, Melpomene, comam.
Ovidius, Metamorphoses XV 871-879
Iamque opus exegi, quod nec Iovis ira nec ignis
nec poterit ferrum nec edax abolere vetustas.
cum volet, illa dies, quae nil nisi corporis huius
ius habet, incerti spatium mihi finiat aevi:
parte tamen meliore mei super alta perennis 875
astra ferar, nomenque erit indelebile nostrum,
quaque patet domitis Romana potentia terris,
ore legar populi, perque omnia saecula fama,
siquid habent veri vatum praesagia, vivam.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Horatius, Carmina 3 30
Έχω ανεγερθεί ένα μνημείο πιο διαρκή από χάλκινο
υψηλότερο από το βασιλικό χώρο των πυραμίδων,
η βροχή είναι ότι δεν είναι άπληστοι, δεν το μαίνεται Aquilo,
ή η αμέτρητα διαδοχή
του χρόνια και η πτήση του χρόνου. 5
Δεν είναι κάθε κομμάτι του εαυτού μου, θα πεθάνω και πολλοί
θα αποφύγει Libitina? Θα συνεχίσουμε να
ελπίζουμε ότι θα αυξηθεί σε επαίνους για να έρθει, εφ 'όσον ο
αρχιερέας με την σιωπηλή παρθένο, ανεβείτε η.
Να πούμε, όπου πνίγει τους άνδρες σε 10
Daunus, φτωχή σε νερό, και όπου ο
βασιλιάς του λαού, από μια χαμηλή ισχυρό
ηγεμόνα του Αιόλου τραγούδι με την ιταλική μέτρα
έχει ζητηθεί. Πάρτε τους από την υπερηφάνεια της
15ης κερδίσει με την αξία σας, και για μένα το Δελφικό
δάφνη, στεφανώ φρύδια σας, Μελπομένη, και τα μαλλιά.
Οβίδιος, Μεταμορφώσεις 15 871 - 879
Και τώρα η δουλειά γίνεται, ότι ο Δίας 's θυμό, ούτε φωτιά
, ούτε ξίφος, ούτε το ροκάνισμα των δοντιών του χρόνου.
Ας εκείνη την ημέρα, ότι μόνο αυτό το σώμα
έχει το δικαίωμα να θέσει τέλος στην αβεβαιότητα διάρκεια μου χρόνια:
ακόμα το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου θα 875 ποτέ
άρπαξαν από τα αστέρια, και το όνομα του θα βαρύνει,
όπου οι πύλες της υποταγής της δύναμης της γης,
και μου να διαβάσω το στόμα του λαού, και από όλες τις ηλικίες της έκθεσης, οι
προφητείες ποιητές », αν hath μια έννοια, θα ζήσω .