8. Sed profecto fortuna in omni re

8. Sed profecto fortuna in omni re dominatur; ea res cunctas ex lubidine magis quam ex vero celebrat obscuratque. Atheniensium res gestae, sicuti ego aestumo, satis amplae magnificaeque fuere, verum aliquanto minores tamen quam fama feruntur. Sed quia provenere ibi scriptorum magna ingenia, per terrarum orbem Atheniensium facta pro maxumis celebrantur. Ita eorum qui fecere virtus tanta habetur, quantum eam verbis potuere extollere praeclara ingenia. At populo Romano numquam ea copia fuit, quia prudentissumus quisque maxume negotiosus erat; ingenium nemo sine corpore exercebat; optumus quisque facere quam dicere, sua ab aliis bene facta laudari quam ipse aliorum narrare malebat.
9. Igitur domi militiaque boni mores colebantur; concordia maxuma, minima avarita erat.Ius bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat. Iurgia, discordias, simultates cum hostibus exercebant, cives cum civibus de virtute certabant. In suppliciis deorum magnifici, domi parci, in amicos fideles erant. Duabus his artibus, audacia in bello, ubi pax evenerat aequitate, seque remque publicam curabant. Quarum rerum ego maxuma documenta haec habeo, quod in bello saepius vindicatum est in eos qui contra imperium in hostem pugnaverant quique tardius revocati proelio excesserat, quam qui signa relinquere aut pulsi loco cedere ausi erant; in pace vero quod beneficiis magis quam metu imperium agitabant, et accepta iniuria ignoscere quam persequi malebant. Dunque erano praticati i buoni costumi in tempo di pace e di guerra; era massima la concordia, minima l'avidità. Il giusto e l'onesto presso di loro non prevaleva di più con le leggi che con la natura. Mantenevano accese discordie, rivalità e litigi con i nemici, i cittadini rivaleggiavano tra loro in quanto a valore. Erano solenni nelle cerimonie religiose, sobri nelle abitazioni, fedeli in amicizia. Si preoccupavano di se stessi e dello stato attraverso queste due qualità, l'audacia in guerra e la giustizia in temopo di pace. Delle quali cose io ho queste due massime testimonianze: che più spesso in guerra si adottarono sever punizioni verso quelli che avevano combattuto con i nemici contro un ordine e coloro che, richiamati, si erano ritirati più tardi dal combattimento, piuttosto che chi osava abbandonare le insegne o, colpito, osavi ritirarsi da una posizione; che invece in pace praticavano la loro autorità con il favore piuttosto che la paura della popolazione,e preferivano perdonare le ingiurie ricevue piuttosto che vendicarle.
10 Sed ubi labore atque iustitia res pubblica crevit, reges meagni bello domiti, nationes ferae et populi ingentes vi subacti, Chartago aemula imperi Romani ab stirpe interiit, cuncta maria terraque patebant, saevire fortuna ac miscere omnia coepit. Qui labores, pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, iis otium divitiaeque, optanda alias,oneri miseriaeque fuere.Igitur primo pecuniae, deinde imperi cupido crevit: ea quasi materies omnium malorum fuere. Namque avaritia fidem probitatem ceterasque artis bonas subvortit; pro his superbiam, crudelitatem, deos neglegere, omnia venalia habere edocuit. Ambitio multos mortalis falsos fieri subegit, aliud clausum in pectore, aliud in lingua promptum habere, amicitias inimicitiasque non ex re, sed ex commodo aextumare, magisque voltum quam ingenium bonum habere. Haec primo paulatim crescere, interdum vindicari; post ubi contagio quasi pestilentia invasit, civitas inmutata, imperium ex iustissumo atque optumo crudele intolerandumque factum.
11. Sed primo magis ambitio quam avaritia animos hominum exercebat quod tamen vitium propius virtutem erat. Nam gloriam honorem imperium bonus et ignauos aeque sibi exoptant; sed ille vera via nititur huic quia bonae artes desunt dolis atque fallaciis contendit. Auaritia pecuniae studium habet quam nemo sapiens concupiuit: ea quasi venenis malis inbuta corpus animumque virilem effeminat semper infinita et insatiabilis est neque copia neque inopia minuitur. Sed postquam L. Sulla armis recepta re publica bonis initiis malos eventus habuit rapere omnes trahere domum alius alius agros cupere neque modum neque modestiam victores habere foeda crudeliaque in civis facinora facere. Huc accedebat quod L. Sulla exercitum quem in Asia ductaverat quo sibi fidum faceret contra morem maiorum luxuriose nimisque liberaliter habuerat. loca amoena voluptaria facile in otio ferocis militum animos molliverant: ibi primum insueuit exercitus populi Romani amare potare signa tabulas pictas uasa caelata mirari ea priuatim et publice rapere delubra spoliare sacra profanaque omnia polluere. Igitur ii milites postquam victoriam adepti sunt nihil relicui victis fecere. Quippe secundae res sapientium animos fatigant: ne illi corruptis moribus victoriae temperarent.
12,1 Postquam divitiae honori esse coepere et eas gloria imperium, potentia sequebatur, hebescere virtus, paupertas probro haberi, innocentia pro malevolentia duci coepit. (12,2) igitur ex divitiis iuventutem luxuria atque avaritia cum superbia invasere: rapere consumere, sua parvi pendere, aliena cupere, pudorem pudicitiam, divina atque humana promiscua, nihil pensi neque moderati habere. (12,3) operae pretium est, quom domos atque villas cognoveris in urbium modum exaedificatas, visere templa deorum, quae nostri maiores, religiosissumi mortales, fecere. (12,4) verum illi delubra deorum pietate, domos suas gloria decorabant, neque victis quicquam praeter iniuriae licentiam eripiebant. (12,5) at hi contra, ignavissumi homines, per summum scelus omnia ea sociis adimere, quae fortissumi viri victores reliquerant: proinde quasi iniuriam facere, id demum esset imperio uti.
13,1 nam quid ea memorem, quae nisi iis, qui videre, nemini credibilia sunt, a privatis compluribus subvorsos montis, maria constrata esse? (13,2) quibus mihi videntur ludibrio fuisse divitiae: quippe quas honeste habere licebat, abuti per turpitudinem properabant. (13,3) sed lubido stupri, ganeae ceterique cultus non minor incesserat: viri muliebria pati, mulieres pudicitiam in propatulo habere; vescendi causa terra marique omnia exquirere; dormire prius quam somni cupido esset; non famem aut sitim, neque frigus neque lassitudinem opperiri, sed ea omnia luxu antecapere. (13,4) haec iuventutem, ubi familiares opes defecerant, ad facinora incendebant: (13,5) animus inbutus malis artibus haud facile lubidinibus carebat; eo profusius omnibus modis quaestui atque sumptui deditus erat.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

8. Στην πραγματικότητα όμως, οι κανόνες τύχη σε ό, τι? καθιστά όλα τα πράγματα διάσημος ή ασαφείς, σύμφωνα με το καπρίτσιο της και όχι σύμφωνα με την αλήθεια. Οι Αθηναίοι, όπως το βλέπω εγώ, ήταν πολύ μεγάλη και θαυμάσια, αλλά ακόμα κάπως λιγότερο από αυτό που ανέφεραν φήμη. Επειδή, όμως, που παράγονται συγγραφείς μεγάλη ιδιοφυΐα προέκυψε, οι Αθηναίοι είχαν πολύ μεγάλο βαθμό γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο. Έτσι, η δύναμη του τόσα πολλά από αυτούς που είχαν κριθεί ως έχει επαινεθεί από τους άνδρες του ιδιοφυΐα. Αλλά ποτέ ο ρωμαϊκός λαός είχε αυτό το πλεονέκτημα, γιατί όλοι ήταν πολύ απασχολημένος? κανείς χωρίς το σώμα? σε όλους καλή για να κάνουν από το να πούμε ότι επαίνεσε περισσότερο από τους άλλους να πουν τις δικές τους επιτυχίες και τους κινδύνους.
9. Και έτσι, στο σπίτι, τα χρηστά ήθη λατρεύονταν από την εντολή στο στρατό? υπήρχε μεγάλη αρμονία, η τουλάχιστον της φιλαργυρίας erat. επικρατούσε μεταξύ τους όχι περισσότερο από τους νόμους της φύσης. Καυγάδες, διχόνοια, και συγκρούσεις με τους εχθρούς τους, αλλά οι πολίτες με τους πολίτες του βραβείου της αξιοκρατίας. Στις προσφορές τους προς τους θεούς, στο σπίτι, και πιστούς, τους φίλους, και ήταν σταθερή. Αυτές οι δύο δεξιότητες, τολμηρή στον πόλεμο, όπου υπάρχει ειρήνη με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια στη δικαιοσύνη, και οι ίδιοι και η χώρα τους επουλωθεί. Έχω αυτή τη μεγάλη απόδειξη γι 'αυτό το είδος του πράγματος, για να εξασφαλιστεί ότι στον πόλεμο συχνά στρέφονται εναντίον εκείνων που τιμωρήθηκαν από τον εχθρό και όποιος σιγά-σιγά αποσύρθηκε όταν αποσύρθηκε από τον αγώνα ενάντια στην εξουσία του, από εκείνους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το έδαφος όταν ήταν ή οδηγήθηκαν πίσω? αποφάνθηκε μέσω του φόβου της αλήθειας που βρίσκεται σε ειρήνη, παρά τα οφέλη, καθώς και να αποδεχθεί τη ζημία και όχι να την παρακολουθήσει. Dunque erano praticare i buoni COSTUMI στο ρυθμό di pace e di guerra? εποχή Massima la Concordia, το μικρότερο l'avidité. Il Giusto e onesto σελιδοδείκτη l'con le Leggi di Loro μη prevaleva di più che con la natura. Mantenevano accese διαφορά rivalità έξω litigi con I nemici, εγώ cittadini rivaleggiavano κατά του στρινγκ ως αξία. Erano nellc cerimonie θρησκευτικά υπεύθυνη, νηφάλιος nellc abitazioni, Φεντέλι στη φιλία. Αν preoccupavano attraverso Questa λόγω qualità e dello Stato di se stessi, l'θράσος, στον πόλεμο στο temopo di pace e la Giustizia. Delle quali περίπτωση Io ho queste λόγω Massimi testimonianza: che PIU spesso στον πόλεμο, αν adottarono Sever punizioni μετατροπή αυτών che avevano combattuto Ι nemici διαφορά με μια διαταγή από τον che coloro, richiamati, αν υπήρχαν ritirati piu αργή dal combattimento, piuttosto che le Τσι osava abbandonare insegne Ω, colpite, osava ritirarsi da una posizione? invece υπέρ της ειρήνης praticavano la Loro Autorità con il Che Che la paura della popolazione piuttosto, ε preferivano συγχώρηση le ingiurie ricevuti piuttosto che vendicarle.
Δημόσια εργασίας και της δικαιοσύνης, 10 Όμως, από τη στιγμή που μεγάλωσε, οι βασιλείς της meagni κατέλαβε στον πόλεμο, όταν άγρια ​​έθνη και μεγάλες λαών είχε υποτάξει με τη βία, , Chartago αντίπαλος της Ρώμης ξεριζώθηκαν και καταστράφηκαν, και όλες οι θάλασσες και ένα πολύ μεγάλο ανοιχτό, τότε Fortune και να αναμίξει τα πάντα. Αυτός που κοπιάζει, τους κινδύνους, το άγχος και τις αντιξοότητες είναι εύκολο να φέρει, αναψυχή και τον πλούτο, σε άλλες εποχές, ένα βάρος και fuere.Igitur πρώτα για τα χρήματα, την επιθυμία για εξουσία, και στη συνέχεια αυξήθηκε: αυτές ήταν οι πηγές όλων των κακών. Για φιλαργυρία την πίστη, την ακεραιότητα, και άλλες ευγενείς ιδιότητες? στη θέση αυθάδεια τους, τη σκληρότητα, να παραμελούν τους θεούς, και κάθε λογής αρτοσκευάσματα, είχε την τιμή του. Φιλοδοξία οδήγησε πολλούς άντρες να γίνει ψευδής, έχει τον ανάγκασε, μια σκέψη κλειδωμένο στο στήθος, μια άλλη έτοιμη για τη γλώσσα? Να εκτιμηθεί φιλίες και έχθρες, όχι από την αξία τους, αλλά σύμφωνα με το ενδιαφέρον aextumare, μπροστά αντί για ένα καλό χαρακτήρα. Αυτή ήταν η πρώτη λίγο Του σιγά, αυτοί τιμωρήθηκαν? Αργότερα, όταν η λοίμωξη έχει εξαπλωθεί σαν μια θανάσιμη πανούκλα, η πόλη άλλαξε, την αυτοκρατορία των ευγενών, και από το να είναι η πιο σκληρή και αφόρητη.
11. Αλλά πρώτα θα ήταν μάλλον φιλοδοξία από την πλεονεξία, τα μυαλά των ανθρώπων? Α αντιπρόεδρος που είναι πιο κοντά στην αρετή. Για τη δόξα, τιμή και δύναμη καλή και την επαίσχυντη άνθρωπος όσο επιθυμία? αλλά λείπει από την πραγματική τρόπο των καλών τεχνών της εξαπάτησης και το ψέμα. Φιλαργυρία συνεπάγεται την επιθυμία για χρήματα, τα οποία δεν σοφός άνθρωπος επιθυμεί όπως ήταν με επιβλαβή δηλητήρια, και χωρίς ικανοποίηση? Ανδροπρεπής το σώμα και την ψυχή θηλυπρεπείς? Είναι ποτέ απεριόριστη, ούτε μπορεί να είναι είτε αφθονία ή θέλουν να είναι λιγότερο. Αλλά μόλις μετά από καλό ξεκίνημα, έκανε ένα κακό τέλος και ο Λεύκιος Σύλλας, είχε ανακτηθεί από την κυβέρνηση με τη βία και τα όπλα, για να αντλήσει το σπίτι των νικητών δεν είχε ούτε μετριοπάθεια ούτε αυτοσυγκράτηση, μια άλλη με την επιθυμία τους άλλους προσγειώνεται βρώμικο και σκληρή πράξεις στους πολίτες. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι ο Λεύκιος Σύλλας, η οποία ήταν να κάνει τους πιστούς στο στρατό που είχε οδηγήσει ενάντια στις πρακτικές των προγόνων μας στην Ασία, τους μεγάλους, έχει γι 'αυτόν. Τα ευχάριστα τους χώρους αναψυχής στα πολυτελή τρίμηνα είχε εξαντλήσουμε εύκολα τα μυαλά του: για την αγάπη, για πρώτη φορά, ο στρατός του ρωμαϊκού λαού, και να δώσει το ποτό με τα αγάλματα, εικόνες, πίνακες ζωγραφικής των πλοίων από το δημόσιο χαραγμένα αγγεία να λεηλατήσουν ιερά και ιερό και το βέβηλο αποτελούν μέρος των πολιτών και βέβηλο. Πρέπει να είναι τίποτα relicui Επομένως, αυτοί οι στρατιώτες είχαν κερδίσει τη νίκη στον ηττημένο. Φυσικά, φθείρει τα μυαλά των σοφών, το δεύτερο πράγμα: αλλά ας μη σοβαρή σε όλη την διαφθορά της ηθικής, της νίκης.
12,1 Μόλις τα πλούτη άρχισαν να γίνονται προς τιμή και η δόξα τους τη δύναμη, την εξουσία των ιερέων σε εξέλιξη, τη φτώχεια να θεωρηθεί ντροπή, αθωότητα άρχισαν να λαμβάνονται για την μοχθηρία. (12,2), στη συνέχεια, του πλούτου, την πολυτέλεια, την πλεονεξία και υπερηφάνεια επικράτησε μεταξύ η κατανάλωση, από τη δική του μικρή αξία, μια παράξενη επιθυμία, μια αίσθηση αγνότητας, το ανθρώπινο και το θεϊκό, είναι απερίσκεπτος και υπέρμετρη. (12,3) Αξίζει, εξάλλου, για τα σπίτια και βίλες στις πόλεις, αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε τους ναούς των θεών, που οι πρόγονοί μας, πιο θρησκευτικά άτομα. (12,4), αλλά κοσμούσαν τα ιερά των θεών με την ευσέβεια, τη δική τους δόξα, και κατέκτησαν, αλλά η δύναμη της κάνει κακό. (12,5) και όμως ο τελευταίος, αντίθετα, τεμπέλης άνδρες, υψίστης βαρβαρότητα, όλων των τελευταίων από τους συμμάχους τους, η οποία τους πιο ισχυρούς άνδρες είχαν εγκαταλείψει το:. Σαν να επρόκειτο να κάνει μια μεγάλη αδικία, ότι η εντολή του μόνος τρόπος για να το χρησιμοποιήσετε
13.1, για ό, τι θυμόμαστε, η οποία είναι μόνο σε εκείνους που να δει, κανείς δεν είναι αξιόπιστες, οι άνδρες του ιδιωτικού τομέα έχουν ισοπέδωσε το λόφο, που χτίστηκε πάνω στα θάλασσες; (13,2), στους οποίους νομίζω ότι ήταν το άθλημα τα πλούτη τους, αφού θα μπορούσαν να έχουν έντιμα, έσπευσε από την επαίσχυντη κατάχρηση του. (13,3), αλλά η καπρίτσιο για ακολασία, που είχαν καταλάβει στη carousing και από την άλλη λατρεία που δεν είναι λιγότερο από ό, τι, όμως, οι άνδρες την εμπειρία των γυναικών, και την αγνότητα των γυναικών, για την πώληση? να φάει για το καλό όλων των εμπειριών τους σε στεριά και θάλασσα? κοιμόταν πριν ήταν μεγάλη ανάγκη για ύπνο? Δεν πείνα ή δίψα, ούτε κρύο ούτε κούραση, αλλά όλα αυτά τα πράγματα είναι πολυτέλεια να προβλεφθούν. (13,4) Αυτή είναι η νεολαία, όταν η οικογένειά του πλούτου τους, έκαψαν τα εγκλήματα του: (13,5) έλειπε στο μυαλό που έχει πάει κακή συμπεριφορά δεν εύκολα απελευθερωθεί από? ήταν αφιερωμένη σε ένα θέμα του κέρδους με κάθε τρόπο, και το βάρος σε αυτόν αφειδώς.