(6,15) Atque ego ut primum fletu re

(6,15) Atque ego ut primum fletu represso loqui posse coepi, Quaeso, inquam, pater sanctissime atque optime, quoniam haec est vita, ut Africanum audio dicere, quid moror in terris? quin huc ad vos venire propero?
Non est ita, inquit ille. Nisi enim deus is, cuius hoc templum est omne, quod conspicis, istis te corporis custodiis liberaverit, huc tibi aditus patere non potest. Homines enim sunt hac lege generati, qui tuerentur illum globum, quem in hoc templo medium vides, quae terra dicitur, iisque animus datus est ex illis sempiternis ignibus, quae sidera et stellas vocatis, quae globosae et rotundae, divinis animatae mentibus, circulos suos orbesque conficiunt celeritate mirabili.
Quare et tibi, Publi, et piis omnibus retinendus animus est in custodia corporis nec iniussu eius, a quo ille est vobis datus, ex hominum vita migrandum est, ne munus humanum adsignatum a deo defugisse vi deamini.(6,16) Sed sic, Scipio, ut avus hic tuus, ut ego, qui te genui, iustitiam cole et pietatem, quae cum magna in parentibus et propinquis, tum in patria maxima est; ea vita via est in caelum et in hunc coetum eorum, qui iam vixerunt et corpore laxati illum incolunt locum, quem vides, (erat autem is splendidissimo candore inter flammas circus elucens) quem vos, ut a Graiis accepistis, orbem lacteum nuncupatis; ex quo omnia mihi contemplanti praeclara cetera et mirabilia videbantur. Erant autem eae stellae, quas numquam ex hoc loco vidimus, et eae magnitudines omnium, quas esse numquam suspicati sumus, ex quibus erat ea minima, quae ultima a caelo, citima terris luce lucebat aliena. Stellarum autem globi terrae magnitudinem facile vincebant. Iam ipsa terra ita mihi parva visa est, ut me imperii nostri, quo quasi punctum eius attingimus, paeniteret.
(6,17) Quam cum magis intuerer, Quaeso, inquit Africanus, quousque humi defixa tua mens erit? Nonne aspicis, quae in templa veneris? Novem tibi orbibus vel potius globis conexa sunt omnia, quorum unus est caelestis, extumus, qui reliquos omnes complectitur, summus ipse deus arcens et continens ceteros; in quo sunt infixi illi, qui volvuntur, stella rum cursus sempiterni; cui subiecti sunt septem, qui versantur retro contrario motu atque caelum; ex quibus unum globum possidet illa, quam in terris Saturniam nominant. Deinde est hominum generi prosperus et salutaris ille fulgor, qui dicitur Iovis; tum rutilus horribilisque terris, quem Martium dici tis; deinde subter mediam fere regionem sol obtinet, dux etprinceps et moderator luminum reliquorum, mens mundi et temperatio, tanta magnitudine, ut cuncta sua luce lustret et compleat. Hunc ut comites consequuntur Veneris alter, alter Mercurii cursus, in infimoque orbe luna radiis solis accensa convertitur. Infra autem iam nihil est nisi mortale et caducum praeter animos munere deorum hominum generi datos, supra lunam sunt aeterna omnia. Nam ea, quae est media et nona, tellus, neque movetur et infima est, et in eam feruntur omnia nutu suo pondera. (6,18) Quae cum intuerer stupens, ut me recepi, Quid? hic, inquam, quis est, qui conplet aures meas tantus et tam dulcis sonus? Hic est, inquit, ille, qui intervallis disiunctus inparibus, sed tamen pro rata parte ratione distinctis inpulsu et motu ipsorum orbium efficitur et acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit; nec enim silentio tanti motus incitari possunt, et natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent. Quam ob causam summus ille caeli stellifer cursus, cuius conversio est concitatior, acuto et excitato movetur sono, gravissimo autem hic lunaris atque infimus; nam terra nona inmobilis manens una sede semper haeret complexa medium mundi locum. Illi autem octo cursus, in quibus eadem vis est duorum, septem efficiunt distinctos intervallis sonos, qui numerus rerum omnium fere nodus est; quod docti homines nervis imitati atque cantibus aperuerunt sibi reditum in hunc locum, sicut alii, qui praestantibus ingeniis in vita humana divina studia coluerunt.
(6,19) Hoc sonitu oppletae aures hominum obsurduerunt; nec est ullus hebetior sensus in vobis, sicut, ubi Nilus ad illa, quae Catadupa nominantur, praecipitat ex altissimis montibus, ea gens, quae illum locum adcolit, propter magnitudinem sonitus sensu audiendi caret. Hic vero tantus est totius mundi incitatissima conversione sonitus, ut eum aures hominum capere non possint, sicut intueri solem adversum nequitis, eiusque radiis acies vestra sensusque vincitur.
Haec ego admirans referebam tamen oculos ad terram identidem.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

(6,15) Και μόλις άρχισα να είναι σε θέση να μιλήσουν τα δάκρυα είχαν κατασταλεί, προσεύχομαι, μπορώ να πω, ο πατέρας από τους πιο σεβαστούς και άριστη πατέρα: Δεδομένου ότι αυτή είναι η ζωή, όπως έχω ακούσει Αφρικανός λένε, γιατί μπορώ να παραμένω πάνω στη Γη; αλλά δεν βιάζεται να έρθει εδώ για να σας;
Δεν είναι έτσι, είπε. Εκτός αν αυτή η Θεότητα, που είναι, εκ των οποίων αυτός είναι ο ναός της όλα αυτά εσύ βλέπεις, να σας ελευθερώσω από τη φυλακή του σώματός σας, εδώ πλησιάζει, δεν είναι δυνατόν. Για άνδρες που γεννήθηκαν κάτω από αυτό το Νόμο να είναι πιστοί φύλακες της Globe που εσύ βλέπεις στη μέση του αυτό, που ονομάζεται Γη και μια ψυχή έχει δοθεί σε αυτούς από εκείνα τα αιώνια πυρκαγιές που σας καλούν αστέρια και αστερισμούς, αυτά είναι σφαιρικά και σφαιρικά σώματα, κινούμενο με τη θεία ψυχές, επιδιώκουν να περιβάλει τους τροχιές με θαυμάσια ταχύτητα.
Ωστε, Ο Publius, τόσο από όλους τους ευσεβείς άτομα, η Ψυχή θα πρέπει να διατηρηθεί υπό την επιτήρηση του σώματος: όχι χωρίς την εντολή του, από τους οποίους η ψυχή σας δίνεται, να παρεκκλίνει από θνητή ζωή, ότι το καθήκον προς την Ανθρωπότητα που έχει ανατεθεί σε εσάς από τη Θεότητα να δει (6,16. ), αλλά μόνο έτσι ώστε Σκιπίωνα πήγε στα βήματα του GRANDSIRE σου και τον εαυτό μου, που γέννησε σου εσύ καλλιεργούν τη δικαιοσύνη και ευσέβεια, η οποία, αν και εξαιρετική μεταξύ των γονέων και των σχέσεων, καθώς είναι η μεγαλύτερη στη χώρα του? και όπως η ζωή σας βρίσκεται στο δρόμο προς τον Ουρανό και την συνάθροιση των ατόμων, οι οποίοι έχουν ήδη ζήσει και απελευθερώνεται από το σώμα, κατοικούν αυτό το μέρος, βλέπετε, (γιατί ήταν το πιο λαμπρό φωτεινότητας ανάμεσα λαμπρά αστέρια λάμπουν εμπρός) των οποίων είσαι, μετά τους Έλληνες, έχουν λάβει, καλέστε τον Γαλαξία μας? από τους οποίους είναι όλα τα πράγματα στο βλέμμα μου εξαιρετικά φωτεινό και υπέροχο. Υπήρχαν, εξάλλου, αυτά τα αστέρια που ποτέ δεν φαίνεται από τη Γη, και το μέγεθος του όλα αυτά ποτέ δεν ήταν ύποπτα: μεταξύ αυτών αντίκρισα το μικρότερο να είναι το πλέον απομακρυσμένο από τον ουρανό και τα πλησιέστερα μέρη της γης που έλαμπε. Πολύ μεγαλύτερο από τα αστέρια του πλανήτη της Γης. Έτσι, η ίδια η Γη ήδη εμφανιστεί μικρή όσο για μένα η βασιλεία του Κυρίου μας κάνουν, όταν μια κουκίδα πάνω επιφάνειά του.
(6,17) Όπως συνέχισε να δούμε, προσεύχομαι, ο Αφρικανός συνεχίζοντας είπε, πόσο καιρό θα καθοριστεί το μυαλό σας στο έδαφος; Τώρα γνωρίζουμε ότι το σύμπαν αποτελείται από; Αυτά είναι τα εννέα κύκλους, ή μάλλον σφαίρες, με την οποία όλα τα πράγματα, ένα εκ των οποίων είναι του ουράνιου, αγκαλιάζει όλα τα υπόλοιπα, η υπέρτατη θεότητα διατήρηση και διέπουν τους άλλους? με την οποία καθορίζονται εκείνες οι οποίες ρολό, το αιώνιο αστέρι του ρούμι? στην οποία υπόκεινται οι επτά σφαίρες που περιστρέφονται προς τα πίσω με αντίθετη κίνηση με εκείνη του ουρανού? αυτά είναι η περιοχή που καταλαμβάνεται από το Star, το οποίο στη Γη ονομάζεται Κρόνος. Επιπλέον, είναι αυτό το ωραίο Star, σωτήρια και τυχεροί στην ανθρώπινη φυλή, που ονομάζεται Δίας? Στη συνέχεια έρχεται ο Κόκκινος, φοβερό με τη Γη, η οποία Μάρθα λέει tis? Κάτω από αυτό, σχεδόν στη μέση περιοχή του Ήλιου, τα etprinceps Leader και κυβερνήτης των άλλων φώτα, το μυαλό είναι ο κόσμος, και την προσαρμογή, τέτοιου μεγέθους που αποκαλύπτει και γεμίζει όλα τα πράγματα με το φως του. Αυτόν, όπως οι σύντροφοί του, η Αφροδίτη και ο Ερμής, κατά τη διάρκεια της Στο χαμηλότερο Σφαίρα η Σελήνη περιστρέφεται, φωτίζεται από τις ακτίνες του ήλιου. Κάτω από αυτό δεν υπάρχει τίποτα το ανθρώπινο γένος, που δεν υπόκεινται σε θάνατο και τη φθορά, να αποθηκεύσετε τα μυαλά του δώρου των Θεών, πάνω από το φεγγάρι, τα πράγματα είναι αιώνια. Η γη, η οποία είναι το κεντρικό και το ένατο ώρα, η γη, κινείται, και χαμηλότερη απ 'όλα, και σε όλα του από τη θέληση των δικών τους βαρύτητα. (6,18), η οποία είναι μια έκπληξη στη θέα, μου είχε ανακάμψει από, τι είναι αυτό; αυτό, λέω, ο οποίος είναι τόσο ισχυρή και τόσο γλυκιά και θαυμαστά μελωδία που γεμίζει τα αυτιά μου; Αυτό, στη συνέχεια, είπε, η nonce, η οποία, κατά διαστήματα, αλλά σε ακριβείς αναλογίες, γίνεται από την υποκίνηση ή με την κίνηση των σφαιρών, μαλάκωμα της άνισης διαστήματα, αρμονίες και απότομη? Για όχι με τη σιωπή μπορεί οι κινήσεις αυτές να ωθηθεί προς τα εμπρός, και η Φύση μας οδηγεί, όπως τα άκρα, από την άλλη πλευρά με βαρύτητα, και από την άλλη, μια υψηλή σημείωση. Για το λόγο αυτό, είναι η αιτία της αστροφεγγιά πορεία της η ουράνια σφαίρα, της οποίας η κίνηση είναι πιο γρήγορη, απότομη και παρακινώντας τον ήχο? Ο σοβαρότερος της σεληνιακής σφαίρας, η οποία είναι χαμηλότερη? για τη Γη, η ένατη σφαίρα, παραμένει ακίνητη, πάντα σταθερά στο κέντρο του θρόνου του σύμπαντος. Αλλά αυτά τα οκτώ περιστροφές, εκ των οποίων ο ένας ίδια δύναμη δύο είναι το ίδιο, να προκαλέσει επτά διαφορετικούς ήχους, τον αριθμό που είναι σχεδόν όλα τα πράγματα? Μορφωμένους, έχοντας μιμήθηκαν όργανα και οι φωνητικές αρμονίες έχουν ανοίξει για τον εαυτό τους μια επιστροφή σε αυτό το μέρος, όπως έχουν άλλοι, οι οποίοι καλλιεργούσαν τα θεία επιστήμες, ακόμη και στην ανθρώπινη ζωή προικισμένη με ανώτερη σοφία.
(6,19) Τώρα σε αυτή τη μελωδία οι σταμάτησε αυτιά των ανδρών έχουν γίνει κουφός? και δεν υπάρχει καμία πιό θαμπό αίσθηση από ό, τι, όπως, όταν ο Νείλος στην πρώτη, η οποία καλείται Catadupa που αναφέρονται, πέφτει από τα υψηλότερα βουνά, τους ανθρώπους, που είναι ο τόπος και, μάλιστα, λόγω της τεράστια ένταση του ήχου αίσθηση της ακοής στερείται τη χρήση. Στο σημείο αυτό, πράγματι, όπως είναι η ταχεία επανάσταση όλου του κόσμου, ότι τα αυτιά των ανδρών, δεν μπορούν να περιέχουν, όπως είστε σε θέση να κοιτάξουμε τον ήλιο, των οποίων οι ακτίνες θα τυφλώσει το μάτι και να κατακτήσουν την αίσθηση.
Γεμάτο με θαυμασμό σε αυτά τα πράγματα, τα μάτια μου πίσω στη γη.