Deinde, ut cubitum discessimus, me

Deinde, ut cubitum discessimus, me et de via fessum, et qui ad multam noctem vigilassem, artior, quam solebat, somnus complexus est. Hic mihi—credo equidem ex hoc, quod eramus locuti; fit enim fere, ut cogitationes sermonesque nostri pariant aliquid in somno tale, quale de Homero scribit Ennius, de quo videlicet saepissime vigilans solebat cogitare et loqui—Africanus se ostendit ea forma, quae mihi ex imagine eius quam ex ipso erat notior; quem ubi agnovi, equidem cohorrui, sed ille: 'Ades,' inquit, 'animo et omitte timorem, Scipio, et, quae dicam, trade memoriae!

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Μετά από αυτό, χωρίσαμε για να συνταξιοδοτηθούν για να ξεκουραστούν, και τώρα εξαντληθεί έξω από το δρόμο, και εκείνοι που είναι σε μια μεγάλη νύχτα, μια στενότερη αγώνα, από ό, τι έκανε, έπεσε κοιμάται. Σε αυτό το σημείο, πιστεύω, βέβαια, από μένα, αυτό είναι ό, τι είχαμε πει? γι 'αυτό συμβαίνει συχνά, ώστε οι σκέψεις και οι συζητήσεις μας, που μπορούν να φέρουν κάτι στον ύπνο του, και με τον τρόπο του Ομήρου γράφει Ennius, από τους οποίους είχε συνηθίσει να σκέφτονται και να μιλούν σε ξυπνώντας ώρες του, έδειξε τον εαυτό του αυτή τη μορφή-Αφρικής, η οποία είναι περισσότερο γνωστή για μένα, από την εικόνα, η οποία ήταν το ίδιο? Όταν τον αναγνώρισε, έτρεμα, αλλά είπε: «Έλα», είπε, «Πάρτε το θάρρος και να εξορίσει τον φόβο, Σκιπίωνα, και σε ό, τι λέω? Δεσμευτούν για τη μνήμη!