(35) Tum ille (Scipio): 'non possum

(35) Tum ille (Scipio): 'non possum equidem dicere me ulla in cogitatione acrius aut diligentius solere versari, quam in ista ipsa quae mihi Laeli a te proponitur. etenim cum in suo quemque opere artificem, qui quidem excellat, nihil aliud cogitare meditari curare videam, nisi quo sit in illo genere melior, ego cum mihi sit unum opus hoc a parentibus maioribusque meis relictum, procuratio atque administratio rei publicae, non me inertiorem esse confitear quam opificem quemquam, si minus in maxima arte quam illi in minimis operae consumpserim? (36) sed neque iis contentus sum quae de ista consultatione scripta nobis summi ex Graecia sapientissimique homines reliquerunt, neque ea quae mihi videntur anteferre illis audeo. quam ob rem peto a vobis ut me sic audiatis: neque ut omnino expertem Graecarum rerum, neque ut eas nostris in hoc praesertim genere anteponentem, sed ut unum e togatis patris diligentia non inliberaliter institutum, studioque discendi a pueritia incensum, usu tamen et domesticis praeceptis multo magis eruditum quam litteris

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

(35) είχε τότε (προσωπικό): «Από την πλευρά μου, δεν μπορώ να πω ότι είμαι πια ενέργειας ή στη σκέψη του πιο προσεκτικά τη σειρά τους συνέβαλαν, νομίζω, τους φίλους μου από εσάς από ό, τι σε αυτό το πολύ τα πράγματα που είναι μπροστά μας. Στην πραγματικότητα, ο καθένας στον δικό του είναι το έργο του καλλιτέχνη, ο οποίος διαπρέπει στην πραγματικότητα, να σκεφτώ τίποτα άλλο για να αναλάβει τη φροντίδα του να διαλογίζεται, επιτρέψτε μου να δούμε, αν όχι καλύτερα από ό, τι θα πρέπει να είναι σε αυτό το γένος, εγώ, σε μία δουλειά μου είναι, ότι αυτό είναι από τους γονείς και οι πρόγονοί μου άφησαν πίσω τους, ητη διαχείριση και τη διοίκηση του κράτους, δεν έχω να ομολογήσω ότι ενεργητικές από κάθε τεχνίτη, εάν δεν καταναλώνονται στο μεγαλύτερο έργο τέχνης, από ό, τι για αυτό το παραμικρό; (36), αλλά είμαι ικανοποιημένος με ό, τι λέγεται από τη διαβούλευση αυτή, ούτε sapientissimique από την Ελλάδα για να μας γραπτώς από τα υψηλότερα άνδρες έχουν μείνει πίσω, τολμώ ούτε τα πράγματα που μου φαίνεται να τα προτιμούν. Λοιπόν, πώς είναι αυτό που ζητώ από εσάς να επιτρέψτε μου να το ακούσετε:Ούτε όμως ότι είναι εντελώς ανίδεοι της ελληνικής των πραγμάτων, ιδιαίτερα σε αυτό το είδος της προτιμώντας μας, η Ούτε όμως ότι τους, αλλά με την επιμέλεια του πατέρα της Ρωμαϊκής, δεν είναι φιλελεύθερο θεσμικό όργανο, την επιθυμία της γνώσης από την παιδική ηλικία, οικιακή χρήση, ωστόσο, και οι παραινέσεις του σοφού, που είναι πολύ περισσότερο από μια γραπτή