Idibus Martiis Quintus, ubi Heliodo

Idibus Martiis Quintus, ubi Heliodorus discipulos dimisit, lente domum ambulabat. Illa nocte maxima fuerat tempestas sed iam dies amoenus erat; sol lucebat, aura lenis per vias flabat. Ita Quintus constituit ad Campum Martium ire. Forum transiit, sed ubi ad theatrum Pompei advenit, maxima hominum multitudinem vidit pro theatro stantem.
Quintus cognoscere cupiebat cur tot homines ibi convenissent, itaque per turbam se insinuavit in primum ordinem, unde omnia videre poterat. Plurimi senators aliique viri insignes theatrum inibant. Deinde ipsum Iulium Caesarem vidit cum magistratibus accedentem. Togam gerebat et in capite coronam lauream.
Ubi theatrum iniit, omnes senators surrexerunt Caesaremque salutaverunt. Dum sedet Caesar, multi senatores eum circumstant. Senator quidem eum aliquid rogat togamque eius manibus tenet. Eo ipso tempore alter senatorum eum pugione ferit; tertius bracchium vulnerat. Caesar surgere temptavit, sed coniurati eum undique oppugnabant. Denique caput togā involuit deciditque ad terram, tribus et triginta vulneribus confossus.
Coniurati e theatro eruperunt et populo clamaverunt: “mortuus est tyrannus; populum Romanum liberavimus”. Sed omnes taciti stabant, re dira obstupefacti. Quintus se vertit domumque cucurrit. Ubi domum advenit, omnia patri narravit. Flaccus anxius eum audivit. Tandem dixit: “Quid iam futurum est? Respublica in maximo periculo est. Sine dubio tumultus videbimus. Tu, Quinte, cavere debes.”

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Η Ides του Μαρτίου η πέμπτη, όπου οι μαθητές έστειλε Ηλιόδωρου, σιγά-σιγά περπάτησε γύρω από το σπίτι. Είχε μια καταιγίδα, το βράδυ, ένα πολύ ευχάριστο, αλλά ήταν πολύ δαπανήθηκαν? Ο ήλιος έλαμπε, ένα απαλό αεράκι που φυσά μέσα από τους δρόμους. Στην πέμπτη η επιβάρυνση των Martius Campus για να πάει. Φόρουμ είναι πλέον παρελθόν, αλλά όταν ήρθε στο θέατρο της Πομπηίας, το πιο σημαντικό για το θέατρο, είδε ένα πλήθος των ανθρώπων που στέκεται εκεί.
Quintus ήθελε να μάθει γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι σε αυτό έρχονται μαζί, και ο ίδιος να εννοηθεί, ως εκ τούτου, στην πρώτη θέση του τρόπο μέσα από το πλήθος, από το οποίο θα μπορούσε να δει τα πάντα. Πολλοί γερουσιαστές και άλλοι επιφανείς άνδρες των συμφώνων θεάτρου. Μετά από αυτό που είδε όταν ήταν οι άρχοντες του Ιουλίου Καίσαρα που έρχεται. Μανδύα φορούσε, και στο κεφάλι της είχε ένα στεφάνι δάφνης.
Όταν μπήκε το θέατρο, ο Καίσαρας διέταξε όλους τους γερουσιαστές που ξεσηκώθηκαν χαιρέτησαν. Η ενώ καθόταν Καίσαρα, πολλοί συγκλητικοί τον περιβάλλοντα χώρο. Κρίνει, πράγματι, τα χέρια του πάνω του, ρυμουλκούμενα φόρεμα του ζητεί από το γερουσιαστή. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένας από τους γερουσιαστές, που τον χτυπά με ένα στιλέτο? Οι πληγές τρίτο χέρι. Καίσαρ έκανε μια προσπάθεια να αυξηθεί, αλλά οι συνωμότες τον δολοφονήσουν από κάθε τρίμηνο το αντίθετο πολιτική. Με λίγα λόγια, αυτό συνεπάγεται deciditque τήβεννος το κεφάλι του πάνω στη γη, και τριάντα τρία: και αφού τραυματίες και πάταξε.
Οι συνωμότες, έσπευσαν έξω από το θέατρο, και ο λαός φώναξε: "το θάνατο του τυράννου? Έχουμε απελευθέρωσε το λαό της Ρώμης ». Αλλά όλα στάθηκε στη σιωπή, έκπληκτος ζοφερή πραγματικότητα. Γύρισε και έτρεξε στο σπίτι πέμπτο. Σε περίπτωση που η έρχεται σπίτι: αλλ 'ο Πατήρ, σε όλες αφήγησή του. Οράτιος τον άκουσαν να ανησυχούν. Κατά μήκος είπε: «Τι είμαι εγώ πρόκειται να είναι; Δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο κίνδυνο. Χωρίς αμφιβολία θα δούμε μια ταραχή. Εσείς, αγαπητέ μου Quintus, πρέπει να προφυλαχθεί από. "